داستان این سریال در اواخر دهه 50 می‌گذرد. درواقع نویسنده اثر که خود جلیل سامان است و سال گذشته، سریال «ارمغان تاریکی» را برای پخش از همین شبکه تولید کرده است، یک دوره زمانی را در نظر گرفته و در این محدوده زمانی ماجراهایی را روایت می‌کند. سامان سعی می‌کند با ایجاد یک درام جذاب و تعلیق فراوان، به مسائل سیاسی ـ اجتماعی قبل از انقلاب بپردازد و همزمان که فضای قصه را با رعایت اصول درام‌نویسی برای بینندگان قابل لمس می‌کند، اتفاقات یک مقطع تاریخی معاصر را آسیب‌‌شناسی کند....
جیمز براندیلی منتقد سینما می‌گوید: «در هالیوود همه حساب دخل و خرج را می‌کنند. اگر قرار باشد بر روی یک پروژه سینمایی سرمایه‌گذاری شود، این سرمایه‌گذاری باید توجیه اقتصادی داشته باشد. برای آنها خیلی مهم است که اگر 50 میلیون دلار را صرف تولید فیلمی می‌کنند، این فیلم در زمان اکران عمومی هم هزینه‌های تولید را بپوشاند و هم سود ـ کم یا زیاد ـ برایشان فراهم کند. در چنین اوضاع و احوالی است که وقتی اعلام می‌شود یک پروژه سینمایی با یک رقم نجومی تولید جلوی دوربین می‌رود، به خودمان می‌گوییم حتما سازندگان آن فیلم نسبت به موفقیت کلی آن در جدول گیشه نمایش اطمینان دارند که دست به چنین کاری زده‌اند.» ...
زنی که معلم پیانوست و به نوعی با حس و حال‌های خاصی به عنوان یک هنرمند یا اهل هنر سر‌و‌کار دارد که در رویا منجر به درونگرا شدن او شده است. زنی که با وجود اختلاف سنی با علی به نظر می‌آید زودتر از او و الزامات سن خودش، دچار رخوت و بی‌حس و حالی از زندگی زناشویی شده و نداشتن بچه هم می‌تواند ریشه در همین بحران درونی زندگی‌شان داشته باشد، هرچند رویا می‌گوید...
یکی از بدترین بازی های فیلم از حامد بهداد گرفته شده که در چند صحنه در نقش روح همسر زهرا که در سال 57 شهید شده است، ظاهر می شود که این حضور گاه و بی گاهش در نقش روح آن قدر پیش پا افتاده و با استفاده از تکنیک های ابتدایی است که بیشتر باعث خنده مخاطب می شود........!
نگار آذربایجانی فیلم ساز جوانی است که در سال 1378 جلوی دوربین و برای مرحوم رسول ملاقلی پور در فیلم نسل سوخته به ایفای نقش پرداخت. یک سال قبل تر هم در شیدا به عنوان دستیار تدوین حضور داشت و از این منظر با سینما بیگانه نبود. سپس یک دهه را بدون آن که در هیچ اثر بلند سینمایی باشد، سپری کرد و در سال 1388 نخستین تجربه ی بلند سینمایی اش را ساخت. آینه های روبرو فیلمی است که آذربایجانی علاوه بر کارگردانی، نویسندگی و تدوین آن را هم بر عهده داشته است....
ابتدای فیلم مخلوطی از عنوان بندی و نماهای کوتاه است که یکی پس از دیگری در حکم داستان گویی برای آشنایی مخاطب با شخصیت ها به شمار می آید. مینو (با بازی هنگامه قاضیانی) مدرس دروس حوزوی است و همسرش حمید (با بازی مهدی احمدی) که از دانشجویان بورسیه بوده، به عنوان مدیری کاربلد فعالیت می کرده و به دلیل آن که در ترفیعات حقش را نادیه گرفته اند، خود را بازخرید می کند و خانه نشینی را بر می گزیند...
«پروانه» کار پر زحمتی بوده و فضاسازی خوبی داشته است. به تصویر کشیدن دهه 50 کار دشواری است که نمی‌توان منکر زحمات سازندگان سریال در این رابطه شد و حتی هرقدر ضعف و نقص در این سریال وجود داشته باشد، کار به خاطر حرف و پیامی که در بردارد و داستان‌هایی که می‌گوید جای تقدیر است
«پروانه» بخشی از تاریخ ورق نخورده ایران را به تصویر می‌کشد و حمایت مالی و اقتصادی از آثاری اینچنینی حیاتی است. بنابراین چه بهتر که به جای یک «پروانه» در سال، ما 20 «پروانه» در طول سال در شبکه‌های مختلف تلویزیون داشته باشیم...
خصلت کلی دنیای فیلم های اکشن، به میزان قابل اعتنایی، معطوف به عناصر تصادف و کارکردهای چندگانه ی روایی آن است. در واقع این شبکه یی از تصادف های به هم پیوسته با تقارن های زمانی تعریف شده هستند که زمینه ی مساعد اشتراکات بیانی و بصریِ رویکردهای زیبایی شناختی و نمودهای ایدیولوژیکی را در سینمای اکشن فراهم می سازند...
هنر سینما، ویژگی خاصی در میان هنرهای مکانی - زمانی دارد و آن، احساس رو به رویی بی واسطه با واقعیت است. مخاطب سینما، حتی تخیلی ترین فیلم ها را واقعی می پندارد. چنین حالتی باعث شده است سینما، زنده ترین هنرها لقب بگیرد. ویژگی استثنایی را باید در تصویر متحرک آن جست زیرا هیچ کدام از هنرهای مکانی - زمانی این خصوصیت را ندارند....
اگر دوره ی اول سینمای ایران را متعلق به سینمای خانوادگی و هم البته فیلم های موزیکال بدانیم، دوره ی دوم قطعاً متعلق به سینمای پلیسی است. سینمایی که چهره ی شاخص آن ساموئل خاچیکیان است. فیلم های خاچیکیان با وجود گذشت سال هاو دست یابی به تکنولوژی های جدید تصویری باز هم قابلیت دیدن دارد. شاید یافتن نسخه ی با کیفیتی از فیلم های چهل، پنجاه سال پیش خاچیکیان کار سختی باشد ...
وقتی پرسه در مه را می بینی ، جذب می شوی ، با این که روایت فیلم ، به شیوه ی خطی مرسوم نیست ، با این حال بازی های روان ، شخصیت پردازی تیپ گرایانه (که معلوم نیست حسن است یا عیب) ، و قاب بندی هایی مبتنی بر تلفیق تعلیق و فلسفه که البته ریشه هایی درون گرایانه و روان شناختی دارد ، خطاهای داستانی فیلم را می پوشاند. اما بعد از در گیر شدن با داستان و مرور آدم ها و دغدغه هایشان ، به نکاتی می رسی که پاسخش به دانش روان شناختی ات بر نمی گردد یا در پیچیدگی های دراماتیک اثر گم نمی شود . بلکه ویژگی است که این نوع فیلم ها دارند و گریزی از آن نیست...
تاکنون بیش از ۲۵ فیلم بلند سینمایی از روی «آنا کارنینا» شاهکار اجتماعی و تاریخی و درام خانوادگی لئون تولستوی نویسنده بزرگ روسیه ساخته شده و جدیدترین نسخه که جو رایت آن را ساخته، یکی از خوب‌های آن به شمار آمده و ورسیون جالب توجهی نشان می‌دهد. تصویر رایت از این داستان، اکسپرسیونیستی نشان می‌دهد و با این که فرم و نما و تجسم در این فیلم یک هدف بزرگ بوده، اما او از تشریح کاراکترها و ترسیم روحیات نیز غافل نمانده است. کارنینا هم با بازی کایرا نایتلی برخلاف اکثر ورسیون‌های قبلی بیش از آن که سمپاتیک باشد، عصبی و بیرحم نشان می‌دهد...
قصه فیلم حول شخصیت «فلورانس کتکارت» شکل گرفته و مخاطب قرار است با وی برای یافتن وجود روح کودکی که سالها قبل به قتل رسیده است ، همراه شود . در حقیقت فلورانس کاراگاه قصه بوده و در ساختار جستجوگرانه فیلم ، مخاطب برای یافتن واقعیت امر ، با او همراه می شود ؛ اما بدلیل وجود ترکیب دو گرایشی که ذکر شد ، اطلاعاتی که در طی فیلم به بیننده داده می شود همگی تحت الشعاع حالات روانی فلورانس قرار دارد و بر همین اساس فیلم به سه بخش تقسیم می شود ...
فیلم محمد رسول الله به رغم سادگی در روایت و فرم بی آلایشش چنان قدرت و هیمنه ای یافت که بعد از 1976 دیگر کسی نتوانست به راحتی به فکر ساخت فیلمی در مورد حضرت رسول بیفتد. ولی حالا پس از سال ها که از ساخت فیلم عقاد می گذرد مجید مجیدی فیلمساز صاحب نام ایرانی جسارت به خرج داد تا روایتی ایرانی از صدر اسلام و زندگی پیامبر اسلام ارائه دهد...
فیلم سینمایی«محمد رسول الله(ص)» با نام اصلی «پیام» ساخته مصطفی عقاد کارگردان فقید سوریه ای از آن آثاری است که فارغ از قابلیت های پرشکوه سینمایی، از موسیقی جذابی بهره می برد.
این اثر سینمایی درخشان در سال 1976 میلادی با رویکرد مذهبی و با مروری به بخشی از تاریخ صدر اسلام، با بازیگران برجسته بین المللی همچون 'آنتونی کویین' و 'ایرنه پایاس' ساخته شد...
نیک نولتی کهنه کار در این فیلم حضور دارد که قدیمی ها بیشتر او را بخاطر می آورند. بعد از نولتیِ بزرگ ، جوئل ادگرتون هم در این فیلم حضور دارد که همه شما وی را با بازی در سری جدید « جنگ ستارگان » بخاطر خواهید آورد...
«یک روز خوب باری سخت مردن» توسط جان مور (مکس پین) کارگردانی شده است و یک استاد هک به نام اسکیپ وودز (مردان ایکس :گرگینه، تیم A) هم آن را نوشته است. فیلم تمام امیدمان را در همان صحنه ابتدایی در فردگاه یا هر صحنه دیگری که بازیگران در آن باید حرف بزنند یا اعمال انسانی انجام دهند نقش بر آب می کند. این مسخره ترین و پوچ ترین همکاری است که یک تیم چند نفره می توانستند با هم داشته باشند. . .
شاید قابل توجه ترین جنبه ی « المپیوس سقوط کرده است » میزان خشونت آن باشد. بنینگ در برخورد با مبارزین دشمن آنقدر خشن عمل می کند که به نوعی تازه و دیده نشده است. از دزدکی این طرف آن طرف رفتن خبری نیست. به کسی فرصت دوباره نمی دهد. با دیگران همانطور رفتار کن که اگر تو اول گیرشان ننداخته بودی، با تو رفتار می کردند...
ساخت این مجموعه ارزشمند چهار سال به طول انجامیده است و تیم سازنده ۱۵۹۸ روز را در گرم ترین و مرطوب ترین نقاط کره ی زمین مشغول فیلم برداری و ضبط این مستند بودند و در ۷۹ کمپ مختلف در ۲۷ کشور قاره ی آفریقا حضور داشتند. آن ها از ۲۱ نوع دوربین مختلف برای ضبط این تصاویر به یاد ماندنی استفاده کرده اند...
سریال «کلاه قرمزی» نیز محصول دیگر شبکه دو در ایام نوروز بود که به نظر می رسد همپای سریال «پایتخت» توانست مخاطبان فراوانی را به خود جذب کند. کلاه قرمزی یک فرمول ساده برای موفقیت را لحاظ کرده و برخلاف «قصه های آب پریا» که برای بیان مسائل و نکات مورد نظر خود، به زبان افسانه و کنایه متوسل شده، با زبانی بسیار ساده با مخاطب ارتباط برقرار می کند ...
در سریال پُرحاشیه هفت سین قرار بود ابتدا «رضا کیانیان» و «مهدی فخیم زاده» ایفای نقش کنند. به نظر می رسد قرار بود نقشی که توسط «سیروس گرجستانی» ایفاء شد به رضا کیانیان سپرده شود و «مهدی فخیم زاده» هم احتمالا ایفاگر نقش شخصیت «آقای شمس» شود که فردوس کاویانی جایگزین آن شد. احتمالا تغییراتی هم در فیلم نامه رخ داده تا نقش ها مناسب بازیگران جدید شوند و حالا که این اتفاق رخ نداده، با اثری ضعیف و معمولی مواجه هستیم...
«لب دریا» نمونه‌ای از فیلم خوب تلویزیونی است که سیما برای جذب مخاطب به آن نیاز دارد. متاسفانه اغلب این تولیدات به دلیل جدی گرفته نشدن و رفع تکلیف قرارداد ساخته می شوند و فیلمنامه های سردستی و ارزان قیمتی دارند تا تهیه کننده آنها سود بیشتری را به جیب بزند...
هیچ کس از ابتدا در برخورد با دنیای واقعی نمی تواند حدس بزند که مجازی و غیرحقیقی ست ؟! همان گونه که هیچ کس از ابتدای ماتریکس با دیدن اولین نماهای فیلم نمی تواند تشخیص دهد، تم اصلی و درون مایه آن در مورد چیست ! آیا ماتریکس فیلمی علمی ـ تخیلی یا فضایی ست ؟ پاسخ را تنها باید از خود فیلم ماتریکس دریافت : هر کس که ماتریکس را فیلمی خیالی و فضایی بپندارد، در همان تصوراتی غوطه ور است که فیلم ماتریکس آن را دنیای مجازی ماتریکس ، یعنی همان دنیای واقعی خودمان ، معرفی می کند...
