شهید 'محمود کاوه' یکی از شخصیت های بزرگ تاریخ جنگ تحمیلی است که رشادت های بسیاری از خود در درگیری های کردستان در ماه های اولیه پس از انقلاب اسلامی نشان داده و فرماندهی باهوش و مقتدر و در عین حال مهربان برای یاران خود بود.
چندوجهی بودن، یکی از وجوه مشترک میان قهرمان های جنگ است که شهید کاوه نیز از آن مستثنی نبوده و همین امر نیز مدیران وزارت ارشاد و بنیاد فارابی را به سرمایه گذاری ساخت فیلم 'شور شیرین' ساخته جواد اردکانی تشویق کرد.
اردکانی که پیشتر 'کبودی یاس' را درباره شهید 'برونسی' ساخته، در 'شور شیرین' سعی بسیار در ترسیم چهره ای مستند از شهید محمود کاوه داشته و تا حدودی هم در این امر موفق بوده است.
اساسا در پروژه های اینچنینی، تحقیقات میدانی به هنگام نگارش فیلمنامه، نقش موثری در کیفیت محصول نهایی دارد که در 'شور شیرین' نیز این اتفاق رخ داده و مخاطب با تصویری دلنشین و دوست داشتنی از شهید کاوه روبرو می شود.
جوان شجاع و معتقدی که در شرایط سخت درگیری های کردستان، با اقتدار عمل کرده و رعب به دل منافقان و همدستان آنها انداخته بود.
این وجه از این شهید بزرگوار به خوبی به تصویر کشیده شده و اندک کاستی های موجود نیز به ریزه کاری های دراماتیک فیلمنامه بازمی گردد؛ برای مثال می توان به ارتباط صمیمانه وی با زیردستان خود اشاره کرد که ضعف هایی در چگونگی نمایش و بیان آن به چشم می خورد.
اما برخوردهای شهید کاوه با سرکرده کومله ها بسیار خوب از کار درآمده و صلابتی چشم نوازی در آن مشاهده می شود که نمادی از یک بسیجی واقعی به حساب می آید.
اردکانی، فیلم خود را خوب شروع کرده و تعلیق مناسبی را بر این بخش حاکم کرده که مخاطب را با قصه و شخصیت ها همراه می سازد.
سفر 'حمید میرابی' به کردستان برای شرکت در مراسم ازدواج پسر خود و متعاقب آن اسارت مسافران مینی بوس به دست افراد ضد انقلاب، شروع مناسب و جذابی را برای فیلم رقم زده و تعلیق خوبی را بر آن حاکم کرده است.
ایده همکاری 'میرابی' با منافقان برای نجات جان خانواده خود، ایده فوق العاده ای برای جذاب تر شدن فیلم بوده که متاسفانه خیلی زود لورفته و فیلمساز تلاشی برای پوشاندن آن نکرده است!
با ورود شهید کاوه به داستان، فیلم ریتم بهتری به خود گرفته و مخاطبان خود را سرشوق می آورد.
صلابت و در عین حال آرامش او در برابر مشکلات موجود کردستان آن سال ها، لایه دیگری به این نقش افزوده و همذات پنداری را در مخاطبان برمی انگیزاند.
مخاطبانی که کمتر با قهرمان های بزرگ جنگ تحمیلی آشنایی چندانی نداشته و از این منظر 'شور شیرین' کارکرد مناسبی داشته است.
در طرف دیگر ماجرا، شخصیت های منفی به چشم می خورند که به مانند مابه ازاهای حقیقی خود برای رسیدن به قدرت از هیچ جنایتی ابا نداشته و فجایعی را در کردستان رقم زده اند.
در 'شور شیرین' با وجود بهره گیری از برخی کلیشه های کهنه شده، به خوبی به ماهیت پلید آنها اشاره شده و از این طریق بر مظلومیت شهید کاوه و همرزمانش صحه گذاشته است.
اردکانی به لحاظ تکنیکی، پیشرفت خوبی را در قیاس با ساخته قبلی خود نشان داده و در سکانس های مربوط به درگیری میان دو طرف بویژه در صحنه های شبانه، حرفه ای عمل کرده است.
در بخش های یاد شده، ریتم و ضرباهنگ مناسبی بر کار حاکم شده و تعلیق مطلوبی در آن به کار رفته است؛ با این حال در بخش فیلمنامه نقاط ضعفی به چشم می خورد که به یکدستی کار لطمه وارد کرده و داستان های فرعی نسبتا ضعیف نیز آن را تکمیل کرده است.
در رابطه با شخصیت پردازی ها نیز ظرافت های بیشتری باید به کار گرفته می شد تا اثری شایسته نام شهید محمود کاوه ساخته شود، اما کاستی هایی در این زمینه به چشم می خورد.
'حمید عمارلو' انتخاب خوبی برای ایفای نقش شهید کاوه به لحاظ فیزیک چهره است، اما بی تجربگی او در بازیگری تا حدودی به کیفیت نقش لطمه وارد کرده و آنچنان که باید از کار درنیامده است.
'رضا رویگری' انتخاب هوشمندانه ای برای نقش 'حمید میرابی' بوده و تجربه سال ها بازیگری وی بسیار به کمک فیلم آمده است.
'شور شیرین' با همه ضعف ها و قوت ها، تجربه ارزشمندی در سینمای دفاع مقدس است که با نیتی خالصانه ساخته شده و تصویری از شهید محمود کاوه به عنوان یکی از سرداران جنگ تحمیلی ثبت کرده که می تواند در آشنایی هرچه بیشتر نسل جوان با شهدای بزرگوار این دوران موثر باشد؛ منوط برآنکه نهادهای دولتی نظیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بنیاد فارابی حمایت های صورت گرفته در تولید آثاری مانند 'شورشیرین' را افزایش داده و به هنگام نمایش عمومی نیز تبلیغات بیشتری را روی چنین آثاری انجام دهند.
نویسنده نامشخص
منبع:سینما خبر
مهدی