در سریال پُرحاشیه هفت سین قرار بود ابتدا «رضا کیانیان» و «مهدی فخیم زاده» ایفای نقش کنند. به نظر می رسد قرار بود نقشی که توسط «سیروس گرجستانی» ایفاء شد به رضا کیانیان سپرده شود و «مهدی فخیم زاده» هم احتمالا ایفاگر نقش شخصیت «آقای شمس» شود که فردوس کاویانی جایگزین آن شد. احتمالا تغییراتی هم در فیلم نامه رخ داده تا نقش ها مناسب بازیگران جدید شوند و حالا که این اتفاق رخ نداده، با اثری ضعیف و معمولی مواجه هستیم...
به نام خدا
سریال «هفت سین» سریالی است که در آن همه چیز روی قاعده است. دو خانواده با اعضایی محدود و مشخص در کنار چند شخصیت فرعی و شخصیت های دیگری که در قسمت هایی میهمان سریال می شوند، کلیت این سریال را تشکیل می دهد اما مشکل «هفت سین» این است که به شدت سریالی معمولی است و بازیگرانی نقش های آن را ایفاء می کنند که حداقل در سال های اخیر نقش یک سریالی نبوده اند. در زمان پخش قسمت های آخر این سریال، شبکه یک سیما برنامه ای را نمایش می داد که در آن گروه های شرکت کننده در یک رقابت آشپزی با هم مسابقه می دادند و در این برنامه «فردوس کاویانی» هم حضور داشت و با گرمکن ورزشی غذا می پخت. وقتی بازیگری تا این حد در دسترس است که حتی درخواست شرکت در یک رقابت آشپزی را هم بی پاسخ نمی گذارد، آیا می توان او را در نقش اول یک سریال باور کرد؟
در سریال پُرحاشیه هفت سین قرار بود ابتدا «رضا کیانیان» و «مهدی فخیم زاده» ایفای نقش کنند. به نظر می رسد قرار بود نقشی که توسط «سیروس گرجستانی» ایفاء شد به رضا کیانیان سپرده شود و «مهدی فخیم زاده» هم احتمالا ایفاگر نقش شخصیت «آقای شمس» شود که فردوس کاویانی جایگزین آن شد. احتمالا تغییراتی هم در فیلم نامه رخ داده تا نقش ها مناسب بازیگران جدید شوند و حالا که این اتفاق رخ نداده، با اثری ضعیف و معمولی مواجه هستیم.
مهم ترین نقطه ضعف سریال این است که اغلب بازیگران آن هیچ حسی در مخاطب ایجاد نمی کنند. آنها برای نقش های کوتاه و مکمل خوب و حتی عالی هستند. به یاد بیاورید ایفای نقش «سیروس گرجستانی» در نقش یک خان مقتدر در سریال «کیف انگلیسی» و حتی همین نقش کوتاه یاور نیکوکار در سریال «کلاه پهلوی»را. حتی نقش کوتاه او در سن پیری استاد شهریار نیز خوب بود اما واقعا نمی توان او را برای 15 قسمت در نقش یک کاراکتر اصلی سریالی نوروزی پذیرفت. هرچند در این مجموعه ستاره اسکندری و محسن افشانی بازی های خوبی از خود ارائه می دهند. حتی بازیگر جوانی که نقش داوود را ایفاء می کند و لهجه همدانی دارد، خوب و شیرین از آب درآمده است اما این اتفاق درباره سایر بازیگران رخ نداده است.
سریال در دو نیمه روایت می شود. نیمه اول پیش از آغاز عید نوروز و نیمه دوم پس از نوروز است که از قسمت 5 به بعد وارد فضای نوروز می گردد.
سریال در بخش هایی به شدت غیر قابل باور است. مثلا در قسمتی که روز هفتم فروردین ماه نمایش داده می شود، فردی به خواستگاری دختر آقای شمس آمده است. در فاصله ای که خواستگار به دستشویی می رود، برادر چهره و همسرش وارد خانه می شوند. آنها از حضور آقای شمس در خانه خبر ندارند. زمانی که فرزند میهمان می خواهد به دستشویی برود، نوبخت ـ سیروس گرجستانی ـ متوجه حضور خواستگار در توالت می شود و او را از پنجره دستشویی به بیرون فراری می دهد. بعید است سازندگان اثر خودشان یک بار چنین فراری را بازسازی کرده باشند تا بدانند اساسا آیا لوله های پلاستیکی دستشویی خانه توان تحمل وزن یک انسان حدودا 80 کیلویی را دارد و آیا فردی که چندی پیش اعتیاد داشته و تازه تَرک کرده می تواند مانند اسپایدر مَن از پنجره خارج و با آن شکل خاص چند طبقه را پایین بیاید؟! از همه مهم تر اینکه چقدر احتمال دارد یک نفر عید به خواستگاری برود؟! تحول پایانی شخصیت تیمور و انداختن پول داخل کاجستان و باور این مساله که او پیش گو است، نوشتن پایان نامه توسط دختر آقای شمس و تصور تیمور از اینکه دختر به او علاقمند است و چندین اتفاق دیگر در سریال چنان بر منطق تصادف متکی شده و به صورت آبکی پرداخت شده اند که جایی برای باور داستان از سوی مخاطب باقی نمی ماند. متاسفانه وقتی ذهن مخاطب با چنین سوال هایی درگیر می شود، امکان برقراری ارتباط با مخاطب مورد نظر امکان پذیر نمی شود و سریالی که لحنی مابین جدی و فانتزی دارد، به اثری کم رمق تبدیل می شود.
یکی از نکات عجیب سریال، زیر نویس کردن نظرهای مخاطبان هنگام پخش سریال بود. اتفاقی بی سابقه و عجیب که از عمر آن در شبکه های معتبر تلویزیونی سال ها می گذرد و دیگر در هیچ شبکه ای چنین اتفاقی رخ نمی دهد. حجم فراوان این زیرنویس ها گاه آزار دهنده می شد و به عاملی برای تماشا نکردن سریال تبدیل می شد.
منبع:سینما پرس
