نگاهبی به فیلم «کلاس هنرپیشگی» در ادامه مطلب ...
فیلم جدیدِ خالق "نیاز"،"مصائب شیرین"،"بچه های بد" و... تجربه ای کاملا متفاوت در ساختار از آثار گذشته ی این فیلمساز است.یک فیلم با فرم غیرمتعارف و روایت گریز،با فضاسازی های خیلی خوب و ساختار بیشتر مستندگونه که یک تجربه ی نو در سینمای ما رقم زده...
"کلاس هنرپیشگی" یک فیلم در فیلم خوبست که سعی دارد در زیرلایه هایش تاثیرات منفی اقتصاد بیمار بر روح و روابط انسان ها را نشان دهد.اینکه گاهی روابط،احساسات و علایق انسان ها فدای حرص و طمع هایشان می شود و اینکه پول زیاد یا در نقطه مقابل بی پولی چقدر می تواند آدم ها را عوض کند.
داودنژاد در "کلاس هنرپیشگی" به نوعی ادای دینی داشته به مجموعه ای از آثار سابقش.علاوه بر آن بر خلاف فیلم قبلی اش "مرهم" که نگاه و قضاوتی سنتی نسبت به جوانان دارد و آنان را سر آخر شکست خورده می بیند و به آغوش مادربزرگ ارجاع می دهد، این فیلم در حرکت به سوی آینده ی جوانان و رسیدنشان به هدف خوشبین است.
مجموعه بازی ها در فیلم داودنژاد همانند تجربه های موفق قبلی اش خوب است .با توجه به اینکه وی در فیلمش از حضور اعضای خانواده اش بهره برده و شناخت خوبی از آن ها دارد موفق شده تا بازی های خوبی هم از آن ها بگیرد.
" کلاس هنرپیشگی" فیلم یکدستی نیست و در طول روایتش با فراز و فرودهایی همراه است اما در مجموع به عنوان یکی از خوب های کارنامه داودنژاد به شمار می رود.
فیلم در روایت ماهرانه اش به طور عمدی دیوار بین نمایش و زندگی را برمی دارد از فضای نمایشی فاصله گرفته،به مستند نزدیک می شود و ما را می برد در دلِ یک زندگی امروزی.
فصل مشاجره بین اعضای خانواده خیلی خوب و جذاب از آب درآمده است.
نیمه اول فیلم داودنژاد خسته کننده است و ریتم کندی دارد."کلاس هنرپیشگی" خیلی دیر می رود سر اصل مطلب! .با این حال تایم فیلم داودنژاد هم کمی زیادی به نظر می رسد و این قطعا برای یک تماشاگر عام سینما خسته کننده است.به راحتی می شود حدود بیست دقیقه از "کلاس هنرپیشگی" را قیچی کرد.
پایان فیلم داودنژاد را دوست ندارم مخصوصا آن مونولوگ شعاری پردیس احمدی.
منبع: سی نت
نویسنده : حمید سلجوقی
