نقد فیلم سینمایی «فروشنده» با بازی درخشان شهاب حسینی

محاسباتی که در فیلم نامه هست با توجه به فرهنگی که در ایران داریم و آبروداری را مقدم بر همه چیز می شماریم در انگاره‌ی عماد لحظه‌ای هم او را از انتقام، گزارش به پلیس و بازگو کردن واقعه باز نمی‌دارد. این حس، یعنی حس درستی، حس برحق بودن و حس فرونخوردن خشمی که گرفتارش کرده بسیار ستودنی است. نوشتار فیلم‌نامه بسیار توانمند و قوی است. تا به حال ...

نقد و یادداشت بر فیلم فروشنده اثر اصغر فرهادی

فروشنده از لحاظ تعدد شخصیت‌ها فیلم جمع و جورتری است که بیشتر از همه روی عماد تمرکز می‌کند، شخصیتی که یک معلم ادبیات و بازیگر تئاتر است و قرار نیست ویژگی‌ منحصر به فرد یا فوق‌العاده‌ای داشته باشد. شهاب حسینی با درک بالایی از شخصیت عماد، یک بازی راحت و بی غل و غش ارائه داده که به موقعش ویلی لومانِ تئاتر مرگ فروشنده است و از وضع کساد زندگی‌اش گله می‌کند و به موقع هم در قالب همسری مهربان که دنبال حقیقت است فرو می‌رود. او در فروشنده بیش از یک نقش بازی می‌کند، چون عماد موقعیت‌های بسیار متفاوتی را تجربه می‌کند. روی سن نمایش باید حواسش به اشک‌های همسرش باشد...

یادداشتی بر فیلم «اژدها وارد می شود» اثری از مانی حقیقی

اژدها نماد قدرت است. قدرت ایران که زمانی ابرقدرت جهان را از خلیج فارس بیرون کرده است. این قدرت در زیر خاک مدفون شده و در محلی متروکه است و برای یافتن آن باید کندوکاو در لایه های زمینی باستانی کرد. به قول کیوان که در نوار ضبط شده اش میگوید بعد از پنجاه سال اژدها را در خیابانهای تهران میبیند که دیگر قدرتی ندارد و از تک و تا افتاده است. این همان اژدهایی است که زمانی پرتغالی ها را از خلیج فارس بیرون کرده است. پس میتوان گفت این اژدهاست که با مرگ بیگناهان ایرانی میغرد و زمین را میلرزاند یا به قول کیوان: "یک قبرستان زیر پایش میلرزید".

یادداشتی درمورد سریال « ابله » اثری از کمال تبریزی

هنوز قسمت های ابتدایی این سریال در حال پخش است و هدف ما اصلا نقد و بررسی و یا تحلیل و... نیست. این متن در مورد سریال "ابله" توضیحی مختصر ارائه می دهد . شما میتوانید در ادامه مطلب نظر خود را در مورد سریال "ابله" با ما در میان بگذارید ...

این مجموعه درباره زندگی یک نویسنده سینمایی است به نام «هوشنگ تتلو» با بازی مهران احمدی ، که داستان‌های پلیسی و جنایی می‌نویسد و به خاطر تخیلات قوی‌اش وارد ماجراهایی می‌شود و او را با موقعیت‌هایی روبرو می‌کند که نمی‌داند این موقعیت‌ها جزو تخیلاتش است یا خیر...

نقد فیلم سینمایی «ساکن طبقه وسط» | یادداشت های سینمایی

نقطه قوت فیلم این است که در دام نمادپردازی صرف نمی افتد و بدون تکیه بر نمادهایش هم می‌تواند قصه اش را تعریف کند. نمادهای بصری فیلم که تعدادشان خیلی زیاد است، ذهن مخاطب فعالی را به چالش می‌کشند و او را به فکری عمیق فرو می‌برند. شهاب حسینی در طبقه وسط یک ساختمان زندگی می‌کند که برایش حکم یک برزخ دنیوی را دارد. او برای پاسخگویی به نیازهای غریزی اش می‌تواند به طبقه پایین مراجعه کند و برای رسیدن به احساسی معنوی باید به نوای روحانی طبقه بالا گوش کند. افرادی که در اطراف این شخصیت زندگی می‌کنند هر کدام نمادی بخشی از جنبه‌های زندگی روزانه هستند. مثلاً بابک حمیدیان...

نقد فیلم سینمایی «تراژدی»

متاسفانه « تراژدی » نیز دنباله روی عادت همیشگی سینمای ایران یعنی " تحول ناگهانی شخصیت ها " می باشد که آزاردهنده ترین بخش فیلم را رقم زده است. در « تراژدی » همه نوع شخصیتی را می توان یافت : غنی، فقیر، بد، خوب، خسته و.... اما فیلم همین تعاریف ساده را هم به خوبی پرورش نمی دهد و در طول داستان، بارها افراد بی آنکه دلیل مشخصی داشته باشد دچار تحول می شوند..

نقد فیلم سینمایی «آتش بس 2» با بازی بهرام رادان

میلانی همچنین بار دیگر بر رویه مطبوعش به فمینیستی کردن فضای داستان مبادرت ورزیده و پیامهایی را هم مابین بحث ها به مخاطب انتقال می دهد که تقریباً در تمامی آنها حق با زن است و این مرد است که باید خودش را با شرایط وفق دهد. البته این مباحث فمینیستی حتی در مقایسه با آثار پیشین میلانی به صورتی ضعیف تر در « آتش بس 2 » به تصویر کشیده شده اند که باعث می شود اینبار چندان نافذ و بُرنده نباشند و دلیل آن هم مستقیما متوجه فیلمنامه ضعیف فیلم است.

روایت غیر خطی و چند تکه « آتش بس 2 » یکی دیگر از ایراداتی هست که ...

نقد فیلم سینمایی «آرایش غلیظ» اثری از حمید نعمت الله

تازه ترین و شاید بدترین دست پخت سینمایی حمید نعمت الله، نمونه ی بارز اثری است که نمی تواند براساس پلات رویداد، پیرنگ اصلی خود را پیش ببرد؛ موقعیت پیرامونی طراحی کرده تا موقعیت مرکزی اش را بارور کند، شخصیت پردازی کند تا به نحو زائدالوصفی به تیپ های به شدت کنش و واکنشی اما بی منش اش وابسته نباشد، ریتمی متوازن داشته باشد و در لحن دچار چندپارگی نشود، به تم های پس زمینه ای گوناگون اش از طریق برقراری ارتباط ارگانیک میان یکدیگر عینیت بخشد و...

سه نقد از فیلم سینمایی «خانه پدری» اثری از کیانوش عیاری

فیلم سینمایی خانه پدری ، دگرگونی‌های تدریجی یک خانواده‌ی نیمه‌مرفه و سنتی تهرانی را در بازه‌ی زمانی هفتاد هشتاد سال گذشته با دقتی که گاه به سینمای مستند پهلو می‌زند، تصویر کرده است. عیاری فرصتی به مخاطب می‌دهد که با تهران قدیم دست‌کم در چارچوب یک خانه و خانواده آشنا شود و یا تجدید خاطره کند. و این اولین امتیاز بزرگ خانه‌ی پدری است. مهمترین امتیاز فیلم ...

عیاری با هوش‌مندی و تمرکزی مثال‌زدنی همه‌ی اجزای فیلمش را کنترل می‌کند و حتی از یک دیالوگ یا نمای کوتاه هم غافل نمی‌ماند. کار او در خانه‌ی پدری هم مثل ساخته‌های قبلی‌اش نمونه‌ی قابل اشاره‌ی «بازی گرفتن» در سینماست و ثابت می‌کند که اهمیت کارگردان در کیفیت بازی‌ها اگر بیش‌تر از بازیگران نباشد کم‌تر نیست...