فیلمنامه بحران ۴۸ ساعته را بدون افت ریتم روایت می کند و کشش دراماتیک را از دست نمی دهد اما حاتمی کیا قصد ندارد تا اسطوره سازی کند، چرا که فیلم ظرفیت کافی برای اسطورهسازی داشته است. وی بدون ذوق زدگی روایتش را در چارچوب خط داستانی جلو می برد.فیلمنامه به لحاظ ضرباهنگ و خلق موقعیت های سخت به خوبی پیش می رود همانطور که می توانیم به سکانس دیدار چمران با طرف مقابل اشاره کنیم که حاتمی کیا برای اجرای این پلان ها به جنس فیلمبرداری و میزانسن ها به خوبی در خدمت ژانر و سینما جلو می رود و در این صحنه دوربین از بالا تصویری از موقعیت و جغرافیا خطرناک را به تصویر می کشد.....