نقطه قوت فیلم این است که در دام نمادپردازی صرف نمی افتد و بدون تکیه بر نمادهایش هم میتواند قصه اش را تعریف کند. نمادهای بصری فیلم که تعدادشان خیلی زیاد است، ذهن مخاطب فعالی را به چالش میکشند و او را به فکری عمیق فرو میبرند. شهاب حسینی در طبقه وسط یک ساختمان زندگی میکند که برایش حکم یک برزخ دنیوی را دارد. او برای پاسخگویی به نیازهای غریزی اش میتواند به طبقه پایین مراجعه کند و برای رسیدن به احساسی معنوی باید به نوای روحانی طبقه بالا گوش کند. افرادی که در اطراف این شخصیت زندگی میکنند هر کدام نمادی بخشی از جنبههای زندگی روزانه هستند. مثلاً بابک حمیدیان...