متاسفانه « تراژدی » نیز دنباله روی عادت همیشگی سینمای ایران یعنی " تحول ناگهانی شخصیت ها " می باشد که آزاردهنده ترین بخش فیلم را رقم زده است. در « تراژدی » همه نوع شخصیتی را می توان یافت : غنی، فقیر، بد، خوب، خسته و.... اما فیلم همین تعاریف ساده را هم به خوبی پرورش نمی دهد و در طول داستان، بارها افراد بی آنکه دلیل مشخصی داشته باشد دچار تحول می شوند..
میلانی همچنین بار دیگر بر رویه مطبوعش به فمینیستی کردن فضای داستان مبادرت ورزیده و پیامهایی را هم مابین بحث ها به مخاطب انتقال می دهد که تقریباً در تمامی آنها حق با زن است و این مرد است که باید خودش را با شرایط وفق دهد. البته این مباحث فمینیستی حتی در مقایسه با آثار پیشین میلانی به صورتی ضعیف تر در « آتش بس 2 » به تصویر کشیده شده اند که باعث می شود اینبار چندان نافذ و بُرنده نباشند و دلیل آن هم مستقیما متوجه فیلمنامه ضعیف فیلم است.
روایت غیر خطی و چند تکه « آتش بس 2 » یکی دیگر از ایراداتی هست که ...
