در فیلم اصلی، پسر خوانده ی ویتنامی یک زوج ثروتمند سوئیسی در شرف ازدواج است. مادر واقعی پسر، که مدت هاست از او خبری نیست، به محل سکونت او سفر می کند تا موقع ازدواج وینه جوان در کنار او باشد. تفاوت های فرهنگی و موقعیت های داستان دست به دست هم داده و مستلزم این امر می شوند که پدر خوانده و مادر خوانده ی وینه که مدت هاست از یکدیگر طلاق گرفته اند، وانمود کنند که هنوز زن و شوهر هستند....
طنز و سرگرم کننده بودن فیلم کمدی پرجمعیت «عروسی بزرگ/ The Big Wedding » (عنوان فیلم به اندازه ی کافی سطحی نیست؟) به شدت به بازیگران آن وابسته است و این موضوع معمولاً در مورد اکثر فیلم های این چنینی صادق است. به عنوان مثال، شیوه ای که دیان کیتون/ Diane Keaton در بوفه ی یک کلوب محلی یک ساقه مارچوبه سفارش می دهد آن هم در حالی که چیزی افشاگرایانه را از سر وظیفه به دیگری منتقل می کند. یا کلاه چروک دار رابرت دنیرو/ Robert De Niro که در نقش همسر سابق شخصیت کیتون ظاهر شده و نوع دیگری از نقش آفرینی را، نسبت به آنچه قبلاً از او می دیدیم، ارائه می دهد. یعنی یک مرد شهوتران و غیرقابل اعتماد را که سعی دارد با دلربایی روزگار خود را بگذراند.
دلربایی خود فیلم نیز مشتقات تملق آمیز خود را دارد. «عروسی بزرگ » که بخشی از آن به شوخی های اتاق خوابی می گذرد و بخش دیگر به کارهای احساس برانگیز غیرعادی و خانوادگی، توسط نویسنده و کارگردان آن جاستین زکهام/ Justin Zackham از فیلم «عروسی برادرم/ Mon Frere se Marie» محصول مشترک فرانسه و سوئیس ساخت سال 2006 اقتباس شده است.
در فیلم اصلی، پسر خوانده ی ویتنامی یک زوج ثروتمند سوئیسی در شرف ازدواج است. مادر واقعی پسر، که مدت هاست از او خبری نیست، به محل سکونت او سفر می کند تا موقع ازدواج وینه جوان در کنار او باشد. تفاوت های فرهنگی و موقعیت های داستان دست به دست هم داده و مستلزم این امر می شوند که پدر خوانده و مادر خوانده ی وینه که مدت هاست از یکدیگر طلاق گرفته اند، وانمود کنند که هنوز زن و شوهر هستند.
بعضی از خصوصیات فیلم اولیه اینجا نیز به چشم می خورد، باقی آنها یا تغییر داده شده اند و یا به فیلم اضافه شده اند. در «عروسی بزرگ » فیلیپ روتسکیوی مجسمه ساز (دنیرو) با یکی از دوستان قدیمی خانواده (سوزان ساراندون/ Susan Sarandon) که یک برگزار کننده ی مراسم و جشن است، زندگی می کند. پسر خوانده ی متولد کلمبیای آن ها، آلخاندرو (بن بارنس/ Ben Barnes) دو خواهر و برادر دارد، فرزندان اکنون بزرگ شده ی شخصیت دنیرو و کیتون. دختر خانواده (کاترین هیل/ Katherine Heigl) رازی دارد، گرچه اولین نشانه های بیماری ای شبیه به آنفولانزا آن را لو می دهد. پسر خانواده (تافر گریس/ Topher Grace) جوان 29 ساله ای ست که تا به حال با کسی رابطه ی جنسی نداشته و آمادگی آن را دارد که هر لحظه عاشق شود و به خواهر تنی آلخاندرو (آنا آیورا/ Ana Ayora) که برای ملاقات او آمده است نگاهی می اندازد و فکر می کند خب، زنای با محارم حساب نمی شود اگر که .... در این حین همگی از حضور ساکت اما ترسناک مادر کاتولیک آلخاندرو به وحشت افتاه اند.
«عروسی بزرگ » یک فیلم آمریکایی است که شدیداً سعی می کند کمی بین موضوعات مختلف در رفت و آمد باشد. بخش های طنز و رقص شلوغ فیلم زیاد و در کل عجیب و نامأنوس هستند. 5 دقیقه پس از آغاز فیلم کیتون با صحنه ی معاشقه ی دنیرو و ساراندون در آشپزخانه روبرو می شود و بیننده می خواهد بپرسد: وای، ما قبلاً با هم آشنا شده ایم؟ ممکن ست اول 10 دقیقه را صرف فضاسازی فیلم بکنید؟ فیلم «هاید پارک در هادسون» هم همین اشتباه را کرد و هرگز از آسیب آن در امان نماند.
چیزی که فیلم را به طور قابل قبولی سرگرم کننده می سازد روابط متقابل میان بازیگران است که معمولاً زمانی اتفاق می افتد که فشار فیلمسازان برای رساندن چیزی به مخاطب از روی آنها برداشته شده و شوخی های کنایه دار فیلم به کلیدی محرمانه سپرده شده است. مانند فیلم «قفس پرنده»، «عروسی بزرگ » صبر و تحمل و درک متقابل را موعظه می کند. هنوز خیلی زود است که بگوئیم کارگردان فیلم زاکهام به جز جمع کردن یک گروه بازیگر فوق العاده، از استعداد واقعی فیلمسازی برخوردار است. قاطعانه ترین چیزی که میتوان درباره ی «عروسی بزرگ » گفت این است که کمدی های دسته جمعی مربوط به عروسی بدتر از این هم دیده اید. اما محض اطلاع بگویم که فیلم « Jumping the Broom » خیلی بهتر بود.
منتقد: مایکل فیلیپس
مترجم: الهام بای
منبع: نقد فارسی
