آقای خط چهره خاصی ندارد. پیچیدگی زیادی هم در طراحی آن به کار نرفته است. او بخشی از یک خط سفید بی‌نهایت است و با خالقش (که تنها با دست و قلمش ظاهر می‌شود ) حرف می‌زند و بازیگوشی می‌کند. هیبت او بدون هیچ جزئیاتی در صورت و چهره بدیع و بی‌همتاست.
این شخصیت تنها از نیمرخ به نمایش درمی‌آید و با این‌که جزئیات حالات صورت به طور دقیق در آن به کار نرفته است، اما عکس‌العمل‌هایی گویا و ویژگی‌هایی روان‌شناسانه محکمی دارد. همین موضوع این انیمیشن اپیزودی کوتاه را به یک اثر جهانی و مردم پسند تبدیل کرده است.
آقای خط نشان داد که خلاقیت، تفکر و داستان دو اصل مهم در تولید یک اثر معروف و جهانی است. چیزی که مورد غفلت بسیاری از انیمیشن سازان ما قرار گرفته است.
البته این به آن معنا نیست که اگر انیمیشنی از رنگ، جزئیات، طراحی دقیق یا... استفاده کند موفقیت خود را تضمین نخواهد کرد، اما این موضوع به اندازه خلاقیت در داستان‌پردازی اهمیت چندانی ندارد.
آقای خط با استفاده از خلاقیت زیاد در داستان پردازی و خلق یکسری نشانه‌های جذاب و پر کشش توانست بیننده را با دنیایی از شگفتی روبه‌رو کند.
دیگر شخصیت‌های این مجموعه نیز دارای همین ویژگی‌ها هستند. هر چند حیوانات، اشیا و حتی محیط‌های مختلفی که سر راه آقای خط قرار می‌گیرد، همگی انتزاعی هستند، اما آنها نیز گویا، جذاب و البته اسرارآمیز به تصویر کشیده می‌شوند.
با این‌که او به یک زبان من درآوردی حرف می‌زند و حتی موقع حرف‌زدن اثری از حالات و میمیک‌های چشم یا دهان در او... دیده نمی‌شود، اما کودکان کاملا متوجه منظور و در درجه بالاتری متوجه احساسات او می‌شوند. این موضوع نشان می‌دهد کودکان با تفکر انتزاعی و نامحدودی که دارند، می‌توانند براحتی با چنین آثار خلاقانه‌ای ارتباط برقرار کنند و آنها را دوست بدارند.
مخاطبان تلویزیون براحتی با محتوا و مضمون ارتباط برقرار می‌کنند و فرم و ساختار در درجه دوم، تنها مکملی بر این زیبایی درونی است.
آقای خط دنیای صمیمی و ساده‌ای را برای کودکان خلق می‌کند. دنیایی که کودکان بخوبی با آن آشنا هستند و با کمی خلاقیت و داستان‌پردازی می‌توان به درون آن راه یافت و در آن ماندگار شد.
نویسنده:مهراوه فردوسی
منبع:جام جم آنلاین
